สาวร้อน (Hot Lady)

มังค์เดินเข้าไปในบาร์ ข้างในเหมือนมีละอองฝุ่นและดูมืดกว่าปกติ เขาเดินไปนั่งด้านในสุดของบาร์ ถัดจากหญิงสาวร่างใหญ่ผมบลอนด์ที่กำลังนั่งสูบบุหรี่และดื่มเบียร์ยี่ห้อแฮมม์อยู่ หล่อนผายลมขณะเขานั่งลง "สวัสดี" มังค์พูด "ผมชื่อมังค์" "ฉันชื่อมัด" หล่อนตอบ เขาเริ่มปิ๊งกับหล่อนในทันที

ตอนที่มังค์เข้ามานั่ง มีโครงกระดูกโผล่ขึ้นมาจากหลังเคาน์เตอร์บาร์ ตรงเก้าอี้หัวกลม กระดูกเดินมาที่มังค์ มังค์สั่งสก็อตช์ออนเดอะร็อคส์ กระดูกเอื้อมมือไปชงเหล้า มันทำเหล้าหกรดเคาน์เตอร์เล็กน้อย ยื่นเหล้าให้เขาแล้วรับเงินไปเก็บใส่ตู้ ทอนเงินคืนอย่างถูกต้อง
"มันเรื่องอะไรนี่" มังค์ถาม "ไม่มีพวกมาช่วยแล้วหรือไง"
"อา...แม่ง" หญิงสาวสบถ "มันเป็นเทคนิคของบิลลี่ คุณไม่เห็นลวดนั่นหรือไง เขาบังคับมันด้วยเส้นลวด คงคิดว่าสนุกนักล่ะ"
"ที่นี่มันแปลกๆ" มังค์พูด "มันมีกลิ่นเหม็นเหมือนความตายลอยอยู่"
"ความตายไม่มีกลิ่นเหม็นหรอก" หญิงสาวพูด "พวกมีชีวิตต่างหากที่เหม็น พวกที่กำลังจะตายน่ะมีกลิ่นเหม็น เศษซากเน่ามีกลิ่นเหม็น แต่ความตายไม่มีกลิ่นเหม็นหรอก"
แมงมุมโรยตัวลงตรงช่องว่างระหว่างทั้งคู่ มันถักใยไปรอบๆ แสงสะท้อนเส้นใยเป็นสีทอง แล้วมันก็ชักใยกลับหายไป
"แมงมุมตัวแรกที่ผมเห็นที่บาร์" มังค์พูด
"มันเป็นแมงบาร์" หญิงสาวเอ่ย
"พระเจ้า สถานที่นี้มีแต่เรื่องตลกแปลกๆ"
หญิงสาวผายลม "จูบนี้ให้คุณ" หล่อนว่า
"ขอบคุณ" มังค์ตอบ

ชายขี้เมาตรงมุมบาร์หยอดเงินในตู้เพลง กระดูกเดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์เดินไปโค้งให้หญิงสาว หญิงสาวลุกขึ้นและเต้นกับมัน ทั้งคู่เต้นไปรอบๆ ที่อยู่ในบาร์มีเพียงหญิงสาว กระดูก ชายขี้เมาและมังค์ คืนนี้ผ่านไปเชื่องช้า มังค์จุดบุหรี่สูบแล้วดื่มเหล้า เมื่อเพลงจบกระดูกเดินกลับไปที่ของมัน หญิงสาวกลับมานั่งที่เดิม
"ฉันจำได้" หญิงสาวพูด "ตอนที่มีงานฉลองที่นี่ บิง ครอสบี้, เอมอสและแอนดี้ พวกสทู้จเกสทั้งสามคนมาทำให้ที่นี่สุดเหวี่ยงจริงๆ"
"ผมชอบแบบนี้มากกว่า" มังค์พูด
ตู้เพลงเริ่มเพลงอีกครั้ง "เป็นไรไหมถ้าจะเต้นด้วยกัน" หญิงสาวว่า
"ทำไมจะไม่ได้" มังค์บอก
ทั้งคู่ลุกขึ้น เริ่มเต้น หญิงสาวสวมกระโปรงลาเวนเดอร์ มีกลิ่นหอมดอกไลแลค เธอค่อนข้างเจ้าเนื้อ ผิวสีส้มจาง ฟันเกๆของเธอดูเหมือนกำลังเคี้ยวหนูตายอยู่
"ที่นี่ทำให้ผมนึกถึงเฮอร์เบิร์ต ฮูเวอร์" มังค์พูด
"ฮูเวอร์เป็นคนที่ยอดมาก" หญิงสาวบอก
"เหมือนนรก" มังค์ว่า "ถ้าแฟรงกี้ ดี. ไม่ได้มาทำให้ดีขึ้นเราคงอดตายแน่"
"แฟรงกี้ ดี. พาเราเข้าสู่สงครามนะ" หญิงสาวพูด
"แต่ว่า" มังค์พูด "เขาก็ปกป้องเราจากพวกฟาสซิสต์นะ"
"อย่าพูดเรื่องพวกฟาสซิสต์กับฉัน" หญิงสาวพูดขึ้น "พี่ชายฉันตายตอนสงครามต่อต้านนายพลฟรังโก้ที่สเปน"
"อับราฮัม ลินคอร์น บริดเจส?" มังค์ถาม
"อับราฮัม ลินคอร์น บริดเจส" หญิงสาวตอบ
ทั้งคู่เต้นแนบร่างกัน แล้วหญิงสาวก็สอดลิ้นเข้าในปากมังค์ เขาเอาลิ้นดันกลับออกไป กลิ่นปากเธอเหมือนกับแสตมป์เก่าๆ กับซากหนูตาย เมื่อเพลงจบทั้งคู่เดินกลับไปนั่งที่เดิม
กระดูกเดินเข้ามาหา มันถือแก้วว้อดก้าและผลส้มมาด้วย มันหยุดยืนตรงหน้ามังค์แล้วสาดว้อดก้าและขว้างส้มใส่หน้าเขา จากนั้นก็เดินกลับไป
"มันเป็นบ้าอะไรวะ?"มังค์ถาม
"มันอิจฉาน่ะ" หญิงสาวบอก "มันเห็นฉันจูบคุณ"
"นี่คุณเรียกว่าจูบเหรอ?"
"ฉันเคยจูบแต่ผู้ชายยอดๆ มาตลอด"
"ผมว่าผู้ชายที่คุณจูบ น่าจะเป็นนโปเลียน, เฮนรี่ที่แปดและซีซาร์"
หญิงสาวผายลม "จูบนี้ให้คุณ" หล่อนว่า
"ขอบคุณ" มังค์ตอบ
"ฉันว่าตัวเองเริ่มแก่ลง" หญิงสาวพูด
"อือ" มังค์พูด
"ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังไม่แก่" หญิงสาวพูด
"ยัง" มังค์บอก
"ฉันยังมีรอบเดือนอยู่นะ" หญิงสาวพูด
มังค์โบกมือเรียกกระดูกเพื่อเติมเหล้าสองแก้ว หญิงสาวเปลี่ยนมาดื่มสก็อตช์ออนเดอะร็อคส์ กระดูกเติมเหล้าแล้วเดินกลับไป
"ผมว่ามันเหมือนกับเรื่องปรัมปราที่เล่าๆกัน" มังค์บอก
"ปรัมปราห่าๆ" หญิงสาวพูด "ฉันอยู่ที่นั่น เห็นเหตุการณ์ด้วย"
"คุณรู้อะไรมั้ย" มังค์ว่า "มันน่าประหลาดใจที่มีคนพิเศษไม่กี่คนหรอกที่ทำให้โลกสั่นสะเทือนได้ พวกเขาทำเรื่องมหัศจรรย์ขณะที่เรานั่งทับก้นตัวเองอยู่นี่"
"ช่าย" หญิงสาวพูด

ทั้งคู่นั่งจิบเหล้า ส่วนข้างนอกนั่นรถราวิ่งกันขวักไขว่บนถนนฮอลลีลู้ดบูลเลอวาร์ด เสียงดังไม่ขาดสาย เหมือนกระแสน้ำ เหมือนคลื่น เหมือนมหาสมุทร ในมหาสมุทรมีฉลามว่ายอยู่ มีปลาสาก แมงกะพรุน ปลาหมึกยักษ์และปลาดูด วาฬ หอย ฟองน้ำและหัวหอมทะเล ส่วนด้านในร้านเหมือนกับเป็นถังใส่ปลาที่แยกออกมา
"ฉันอยู่ที่นั่น" หญิงสาวบอก "ตอนที่เดมป์เซย์ถูกวิลลาร์ดฆาตกรรม แจ็คออกมาจากลูกกรง ดูราวกับเสือหิวอดโซ คุณต้องไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนแน่"
"คุณบอกว่าคุณยังมีรอบเดือนอยู่?"
"ใช่สิ" หญิงสาวบอก
"พวกนั้นบอกว่าเดมป์เซย์มีปูนโบกใส่ในถุงมือ พวกนั้นจับเขาถ่วงน้ำ แล้วเขาถูกวิลลาร์ดทำแบบนี้เหรอ" มังค์ถาม
"นั่นมันเรื่องแหกตา" หญิงสาวพูด "ฉันอยู่ที่นั่นฉันเห็นถุงมือนั้นด้วย"
"ผมว่าคุณท่าจะบ้า" มังค์พูด
"พวกนั้นก็บอกว่าโจนออฟอาร์คเป็นบ้าเหมือนกัน" หญิงสาวพูด
"ผมว่าคุณคงเห็นตอนโจนออฟอาร์คถูกเผาแหงๆ" มังค์พูด
"ฉันอยู่ที่นั่น" หญิงสาวพูด "ฉันเห็นเหตุการณ์นั้น"
"เหลวไหล"
"เธอถูกเผา ฉันเห็นเธอไหม้เกรียม มันน่าสยดสยองและงดงาม"
"งดงามตรงไหนกัน"
"ก็ตรงที่เธอถูกจับเผาไง ไฟค่อยๆ ลามจากเท้าเหมือนงูสีแดงเกาะเกี่ยวกันขึ้นไปตามช่วงขาเธอ ม่านไฟสีแดงพวยพุ่งจนหน้าเธอแหงนหงาย คุณจะได้กลิ่นเนื้อไหม้ขณะที่เธอยังไม่สิ้นลมแต่เธอก็ไม่กรีดร้อง ปากเธอขยับเหมือนจะสวดมนต์แต่ไม่มีเสียงตะโกนเลย"
"เหลวไหล" มังค์พูด "เป็นใครก็ต้องตะโกน"
"ไม่" หญิงสาวพูด "ไม่ใช่ว่าทุกคนจะต้องตะโกน คนเรามันต่างกัน"
"เนื้อคือเนื้อ ความเจ็บปวดคือความเจ็บปวด" มังค์พูด
"คุณประเมินจิตวิญญาณมนุษย์ต่ำเกินไป" หญิงสาวพูด
"ช่าย" มังค์บอก
หญิงสาวเปิดกระเป๋าถือ "ฉันจะให้ดูอะไร" เธอหยิบกลักไม้ขีดออกมาขีดไฟ แล้วจ่อไฟใต้นิ้วโป้งมือซ้าย ปล่อยให้ไฟลนนิ้วจนไม้ขีดหมดก้าน มีกลิ่นหอมหวานของเนื้อไหม้
"เกือบเหมือนแล้ว" มังค์พูด "ต้องเผาตัวสิ"
"ไม่เห็นเป็นไร" หญิงสาวพูด "โดยหลักมันก็เหมือนกัน"
"ไม่ใช่" มังค์พูด"มันไม่ใช่แบบเดียวกัน"
"แม่ง" หญิงสาวพ่นคำด่า เธอลุกขึ้นแล้วจ่อไม้ขีดที่ขอบกระโปรง ไฟค่อยๆลามเลียเนื้อผ้าโปร่งบางรอบขาเธอแล้วลามขึ้นไปจนถึงเอว
"พระเจ้าช่วย" มังค์อุทาน "นั่นเธอทำบ้าอะไรวะ?"
"พิสูจน์หลักการน่ะสิ" หญิงสาวบอก
ไฟโชนขึ้นสูง มังค์กระโจนจากที่นั่งดันหญิงสาวล้มลง เขากอดเธอกลิ้งไปบนพื้นรอบแล้วรอบเล่าพลางเอามือตบไฟให้ดับ จนไฟมอด หญิงสาวลุกขึ้นไปนั่งที่เดิมมังค์นั่งหอบอยู่ข้างๆ บาร์เทนเดอร์เดินเข้ามา เขาสวมเสื้อเชิ้ตขาวสะอาดเรียบกริบ เสื้อกั๊กสีดำ ผูกหูกระต่ายและสวมกางเกงสีน้ำเงินมีแถบข้างสีขาว
"ผมขอโทษครับ มัด" เขาพูดกับหญิงสาว "แต่คุณน่าจะกลับได้แล้ว คืนนี้คุณเต็มที่แล้ว"
"โอเค บิลลี่" หญิงสาวพูดแล้วดื่มเหล้าหมดแก้ว จากนั้นลุกเดินไปทางประตู ก่อนออกไปเธอบอกสวัสดีกับชายขี้เมาที่นั่งอยู่มุมบาร์
"พระเจ้า" มังค์พูด "เธอแม่งสุดๆ เลยว่ะ"
"เธอได้เล่นโจนออฟอาร์คให้คุณดูหรือเปล่า" บาร์เทนเดอร์ถาม
"นรกชัดๆ คุณก็เห็นไม่ใช่เหรอ?"
"ไม่เห็น ผมกำลังคุยกับลูอี้อยู่" เขาชี้ไปทางชายขี้เมาตรงมุมบาร์
"ผมคิดว่าคุณเล่นชักลวดจากชั้นบนซะอีก"
"ลวดอะไรครับ?"
"ลวดที่ชักโครงกระดูกไงล่ะ"
"โครงกระดูกอะไรครับ?" บาร์เทนเดอร์ถาม
"น่า...บอกมาเถอะ" มังค์พูด "อย่ามาหลอกกันเล่นเลย"
"คุณพูดเรื่องอะไรครับ?"
"มีโครงกระดูกอยู่ที่บาร์นี้ มันเสิร์ฟเหล้าผมด้วย แถมยังเต้นกับมัดอีก"
"ผมอยู่ที่นี่ทุกๆ คืน ไม่เห็นมีอะไร คุณคนแปลกหน้า" บาร์เทนเดอร์บอก
"ผมบอกก่อนนะว่าอย่ามาแกล้งแหกตากัน!"
"ผมไม่ได้แหกตา" บาร์เทนเดอร์บอกเขา แล้วเดินไปหาคนเมาตรงมุมบาร์ "เฮ้, ลูอี้ คุณเห็นโครงกระดูกในนี้หรือเปล่า?"
"โครงกระดูก?" ลูอี้งึมงัม "พวกแกกำลังพูดถึงอะไร?"
"คุณบอกชายคนนี้หน่อยว่าผมยืนอยู่ตรงนี้ตลอดเวลา" บาร์เทนเดอร์พูด
"บิลลี่อยู่ตรงนี้ทั้งคืนนะคุณคนแปลกหน้า แล้วก็ไม่มีใครเห็นโครงกระดูกด้วย"
"งั้นเอาสก็อตช์ออนเดอะร็อคส์ให้ผมเพิ่มอีกแก้ว" มังค์บอก "เดี๋ยวผมจะไปแล้ว"
บาร์เทนเดอร์ยื่นสก็อตช์ออนเดอะร็อคส์ให้ มังค์ดื่มแล้วออกไปจากร้าน.

ชาร์ลส์ บูคาวสกี้ เขียน
อาณัติ มาตรคำจันทร์ แปล
พิมพ์ครั้งแรก ดื่มเบียร์ที่มุมบาร์ 2547